sakrament bierzmowania
bierzmowanie
Sakramentu bierzmowania 2022/2023
Spotkania młodzieży przygotowującej się do sakramentu bierzmowania:
w niedzielę o 16.30 odbędą się w następujące dni:
6.11.2022, 20.11.2022, 4.12.2022, 18.12.2022
w sali w podziemiach kościoła.
Msza św. w każdą niedzielę o godz. 18.00.
Słowo od Proboszcza
Rok 2020 przyniósł nieznane może wcześniej, na taką skalę, problemy. Z racji zagrożeń epidemiologicznych, zarządzeń państwowych, realnych zagrożeń zdrowia i życia, ograniczano liczbę zgromadzonych w kościele.
Z dnia na dzień trzeba się było uczyć przeżywania wiary bez uczestnictwa w Eucharystii.
Jednak można i trzeba z tej sytuacji wyprowadzić wielką szansę dla wspólnoty Kościoła.
Kościół domowy albo sąsiedzki. Może to jest przyszłość Kościoła?
Greckie słowo “ekklesia”, które tłumaczymy jako kościół, oznacza
“zwołanie” Ludu Bożego. Tym, który woła jest Bóg. Tymi, którzy się “schodzą” to ludzie, którzy usłyszeli to wołanie i podporządkowali mu swoje życie. To wołanie jest wyartykułowane. To nie jest dźwięk bez znaczenia, to co nas zwołuje to Jego Słowo.
„Obyście usłyszeli dzisiaj głos Jego.” (Ps 95,7c )
Zatem Kościół to wspólnota ludzi wierzących i słuchających i Boga.
Bóg mówi, wspólnota słucha. Słowo, które Bóg wypowiada do swojego ludu. Modlitwa jest odpowiedzią na Słowo. Staje się rozmową, ale ten pierwszy impuls wychodzi od Boga.
Słowo Boże jest też przed sakramentem. Ktoś kiedyś zadał pytanie: “Co należałoby wybrać w Kościele, gdyby trzeba było wybrać między Słowem a sakramentem?” To mocno teoretyczny wybór, ale gdyby do niego miało dojść, to lepiej byłoby wybrać Słowo. Nie umniejsza to godności sakramentów. Po prostu bez Słowa nie rozumielibyśmy czym jest sakrament.
Słowo buduje wiarę, a wiara potrzebna jest i do modlitwy i do owocnego przeżywania sakramentów.
„Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa.” (Rz 10,17 )
Słowo zabrać najtrudniej. Pozostanie na kartce, w aplikacji, w ludzkiej pamięci. Zawsze ma moc budować wiarę.
Bez wiary na nic się przydadzą mury kościoła, katechezy księży, nabożeństwa i sakramenty.
Pierwszym przejawem i fundamentem Kościoła powinien być Kościół Domowy, przeżywany w rodzinie, wśród bliskich, wśród przyjaciół. Przyznajmy, że zostało to mocno zaniedbane.
Nie rozmawiamy w domach o Bogu. Nie modlimy się wspólnie, nie dzielimy się Słowem Bożym.
Mamy swoje religijne potrzeby, ale idziemy z nimi do kościoła, do księdza.
Dobrze, że tam idziemy, ale początek bierze się z domu. Pierwsza komórka Kościoła, to rodzina.
Gdy zakazy i obawy odcinają nas od świątyni i duchownego, to mamy szansę, by odbudować to, co zostało zaniedbane – odbudować Domowy Kościół.
Kościół zaczyna się w domu. Kościół zaczyna się od ojca, matki i dzieci. Gdzie stąpnę tam Kościół. Tego nie da się zabrać, tego nie da się ograniczyć. Budujmy w sobie świadomość, że jesteśmy w rodzinach Kościołem.
Niech woła i gromadzi nas Słowo.
Z Bożym Błogosławieństwem i pamięcią w modlitwie
ks. Marcin Jurak MIC proboszcz
Ważne informacje dla każdego Kandydata.
Sakrament bierzmowania wraz z chrztem i Eucharystią należy do „sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego”, którego jedność powinna być zachowywana. Należy zatem wyjaśniać wiernym, że przyjęcie tego sakramentu jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu. Istotnie, „przez sakrament bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej”.
W obrzędzie sakramentu bierzmowania należy uwzględnić znak namaszczenia oraz to, co namaszczenie oznacza i wyciska, czyli pieczęć duchową. Namaszczenie w symbolice biblijnej i starożytnej posiada wielkie bogactwo znaczeniowe. Oliwa jest znakiem obfitości oraz radości; oczyszcza (namaszczenie przed kąpielą i po niej) i czyni elastycznym (namaszczanie atletów, zapaśników); jest znakiem uzdrowienia, ponieważ łagodzi kontuzje i rany; udziela piękna, zdrowia i siły.
Bierzmowanie przynosi zatem wzrost i pogłębienie łaski chrzcielnej:
- zakorzenia nas głębiej w Bożym synostwie, tak że możemy mówić „Abba, Ojcze!” (Rz 8, 15),
- ściślej jednoczy nas z Chrystusem,
- pomnaża w nas dary Ducha Świętego,
- udoskonala naszą więź z Kościołem,
- udziela nam, jako prawdziwym świadkom Chrystusa, specjalnej mocy Ducha Świętego do szerzenia i obrony wiary słowem i czynem, do mężnego wyznawania imienia Chrystusa oraz do tego, by nigdy nie wstydzić się Krzyża.
Katechizm Kościoła Katolickiego (nr 1285, 1293, 1303).
Sakrament bierzmowania może przyjąć każdy człowiek ochrzczony, który go jeszcze nie przyjął. Kandydat powinien być odpowiednio przygotowany, a przed przyjęciem bierzmowania powinien przystąpić do sakramentu pokuty. W Katechizmie Kościoła Katolickiego sprecyzowano, że powinien osiągnąć „wiek rozeznania”, czyli taki, w którym sam potrafi podejmować decyzje w sposób odpowiedzialny i dobrowolny.
Szafarzem, czyli tym, który udziela bierzmowania, jest biskup. Może on, jeśli zachodzi taka potrzeba, upoważnić do tego także innych księży.
Świadkiem bierzmowania może być osoba, która przyjęła wszystkie sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego (chrzest, Eucharystię, bierzmowanie) i prowadzi życie zgodne z zasadami wiary. Zadaniem świadka jest troska o to, by bierzmowany wypełniał obowiązki wypływające z przyjęcia tego sakramentu. Dla podkreślenia związku z chrztem zaleca się, aby był nim jeden z rodziców chrzestnych – najlepiej ojciec dla chłopca, matka dla dziewczyny.
Obrzęd sakramentu bierzmowania obejmuje: gest włożenia rąk, który oznacza błaganie o dar Ducha Świętego dla bierzmowanego; namaszczenie krzyżmem świętym (sporządzonym z oliwy i wonnego balsamu, poświęconym przez biskupa w Wielki Czwartek) przez nakreślenie znaku krzyża na czole, co symbolizuje wyciśnięcie znamienia, szczególnego znaku Ducha Świętego w duszy bierzmowanego. Jednocześnie biskup wypowiada słowa: „Przyjmij znamię daru Ducha Świętego”. Obrzęd kończy dialog biskupa z bierzmowanym: na słowa: „Pokój z Tobą” bierzmowany odpowiada: „I z duchem twoim”. Zastąpił on gest lekkiego uderzenia w policzek, symbolizujący pocałunek pokoju. W czasie namaszczenia świadek kładzie prawą rękę na ramieniu bierzmowanego.
Papież Franciszek o Duchu Świętym
„Darem jest Duch Święty. Przypominamy sobie, że kiedy biskup namaszcza nas olejem mówi: «Przyjmij znamię daru Ducha Świętego». Ten dar, Duch Święty, wchodzi w nas i sprawia, że przynosi się owoce, abyśmy potem mogli Go dawać innym – zaznaczył Ojciec Święty. – Zawsze otrzymywać, aby dawać: nigdy otrzymywać i zatrzymywać w sobie, jakby dusza była jakimś magazynem. Nie: zawsze otrzymywać, aby dawać. Łaski, otrzymywane od Boga są po to, by się nimi dzielić z innymi. To jest życie chrześcijanina. Właściwością Ducha jest, aby nas odwodzić od skupiania się na naszym «ja» - «wszystko dla nas» - nie – aby nas otworzyć na «my» wspólnoty: otrzymywać, aby dawać. Nie jesteśmy w centrum: jesteśmy narzędziem tego daru dla innych.“ „W czasie bierzmowania otrzymujemy Ducha Świętego i pokój: ten pokój, który powinniśmy dawać innym. Ale pomyślmy: każdy niech pomyśli na przykład o swojej parafii. Obchodzimy uroczystość bierzmowania i potem dzielimy się pokojem: biskup przekazuje go bierzmowanemu, a potem w czasie Mszy przekazujemy go sobie nawzajem. To jest znak harmonii, oznacza miłość między nami, pokój – stwierdził Papież. – Ale co dzieje się potem? Wychodzimy i zaczynamy obmawiać innych. Zaczynamy plotkować. A plotkarstwo jest wojną. Nie może tak być! Jeżeli otrzymaliśmy znak pokoju z mocą Ducha Świętego powinniśmy być mężczyznami i kobietami pokoju, a nie z ustami pełnymi plotek niszczącymi pokój, który pochodzi od Ducha. Biedny Duch Święty, który ma z nami tak wiele do zrobienia, z tym przyzwyczajeniem do plotkowania. Zastanówmy się nad tym dobrze: plotkarstwo to nie dzieło Ducha Świętego. To nie dzieło jednoczące Kościół. Plotkarstwo niszczy to, co uczynił Bóg.“